sinioroglou yiannis: section VI

to sons and daughters

The work consists of a construction that refers to the ambiguous pertaining to the value weight of the “accident” and the conditions of its production. The accident as deflection but also as affirmation of the system. 520 plastic bags were cut into strips and weaved,thus creating a multicoloured web of inter-depending assembly. A number of the bags that were used come from bio-slitting material. In 12 months, this created form knots will be “accidentally” given to deprivation, transforming the superficial normality into an event.

Το έργο αποτελεί μια κατασκευή που αφορά το διφορούμενο αξιακό φορτίο του «ατυχήματος» και τις συνθήκες παραγωγής του. Το ατύχημα ως εκτροπή άλλα και ως επιβεβαίωση του συστήματος. Πεντακόσιες είκοσι πλαστικές σακούλες κόπηκαν σε λωρίδες, πλέχτηκαν με βελονάκι δημιουργώντας ένα πολύχρωμο δίκτυο αλληλοεξαρτώμενων συναρμογών. Ένας αριθμός από τις σακούλες που χρησιμοποιήθηκαν προέρχεται από βιοδιασπώμενο υλικό. Σε δώδεκα μήνες αυτή η γεννόσημη μορφή κόμπων θα παραδοθεί «ατυχηματικά» στην απώλεια μετασχηματίζοντας τη φαινομενική κανονικότητα σε συμβάν.

to sons and daughters, installation, 210 X 300 cm, 2009

to sons and daughters, detail

to sons and daughters, detail

to sons and daughters, detail

homo touristicus, installation, dimensions variable, 2009

homo touristicus,detail

homo touristicus

In the beginning of the 80s the museum experience has an unprecedented growth, which converts the museum institution from a collectivity-forming field to a narrative mega-structure. Considering the evolution in the field of geopolitics, the architecture of spectacle and the economic parameters of a blockbuster exhibition we can easily discern the strategies of an affirmative mechanism which has replaced its focus, in cognitive, sociological and anthropological aspects, from the Society to the Domain. In accordance with the above strategies, the International Council of Museums (ICOM) has replaced the term "spectator" with the term "homo touristicus" in order to approach the main body of museum visitors in marketing terms.

Στις αρχές της δεκαετίας του 80’, η μουσειακή εμπειρία γνωρίζει μια πρωτοφανή ανάπτυξη μετατρέποντας το θεσμό, από πεδίο συγκρότησης συλλογικότητας σε μεγα-δομή αφήγησης. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τις γεωπολιτικές εξελίξεις, την αρχιτεκτονική του θεάματος και τις χρηματοοικονομικές παραμέτρους μιας blockbuster έκθεσης μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε τις στρατηγικές απεύθυνσης ενός επιβεβαιωτικού μηχανισμού που μεταβαίνει γνωσιακά, κοινωνικά και ανθρωπολογικά από την κοινότητα στην επικράτεια.

Αναφορικά με τις παραπάνω στρατηγικές, ο Διεθνής Οργανισμός Μουσείων (ICOM)* αντικαθιστά καταστατικά τον όρο «θεατή» με τον όρο «homo touristicus» προκειμένου να προσεγγίσει το κύριο «σώμα» της μουσειακής επισκεψιμότητας με όρους marketing.