The multitude of things must not go beyond the necessary
solo show
May 26 – June 20, 2015
ARTWALL Project Space
Yiannis Sinioroglou focuses on the concept of growth and development as a method of manipulation; in so he explores the unfeasible gain and structure of a systematic discounting of ideology.
The exhibition develops through a video work, three installations and two works on paper. These works function as separate, correlative entities, seeking the perceptual engagement of the viewer-observer to establish an unpredictable, unexpected, overall narrative.
Opposite to a so called, pluralistic, neoliberal social reality, discussion arises on the inconsistency found between the surge of historic events towards globalized capitalism and its inability to secure a stable system of values that serve political democracy, human rights, state welfare, a stable market economy. Likewise, this malpractice develops within the process of thought, speculation, within science and within the context of visual culture, as a post-modern promise that has inevitably failed to succeed. The "complementarity" model of interpretation, of complexity among verbal dialect (discourse) and practice seems weak and fragile, as all practices associated to growth and development degenerate, causing unavoidable personal and collective casualties.
"The multitude of things must not go beyond the necessary"* is a meaning open to interpretation regarding the scientific authority of the 14th century established by the philosopher of Logic William of Ockham, an attempt to approach the concept of simplicity, of conservation and economy. This particular mental sequence is defined and validated as a mechanism for re-negotiation, but mainly as a means for relating, through continuous adjustments and modifications, to suggest, not to confirm or mislead.
solo show
May 26 – June 20, 2015
ARTWALL Project Space
Yiannis Sinioroglou focuses on the concept of growth and development as a method of manipulation; in so he explores the unfeasible gain and structure of a systematic discounting of ideology.
The exhibition develops through a video work, three installations and two works on paper. These works function as separate, correlative entities, seeking the perceptual engagement of the viewer-observer to establish an unpredictable, unexpected, overall narrative.
Opposite to a so called, pluralistic, neoliberal social reality, discussion arises on the inconsistency found between the surge of historic events towards globalized capitalism and its inability to secure a stable system of values that serve political democracy, human rights, state welfare, a stable market economy. Likewise, this malpractice develops within the process of thought, speculation, within science and within the context of visual culture, as a post-modern promise that has inevitably failed to succeed. The "complementarity" model of interpretation, of complexity among verbal dialect (discourse) and practice seems weak and fragile, as all practices associated to growth and development degenerate, causing unavoidable personal and collective casualties.
"The multitude of things must not go beyond the necessary"* is a meaning open to interpretation regarding the scientific authority of the 14th century established by the philosopher of Logic William of Ockham, an attempt to approach the concept of simplicity, of conservation and economy. This particular mental sequence is defined and validated as a mechanism for re-negotiation, but mainly as a means for relating, through continuous adjustments and modifications, to suggest, not to confirm or mislead.
Το πλήθος των πραγμάτων δεν πρέπει να εκτείνεται πέρα από το αναγκαίο
ατομική έκθεση
26 Μαίου - 20 Ιουνίου 2015
ARTWALL Project Space
ατομική έκθεση
26 Μαίου - 20 Ιουνίου 2015
ARTWALL Project Space
Ο Γιάννης Σινιόρογλου εστιάζει στο όραμα της ανάπτυξης, ως τακτική χειραγώγησης, προκειμένου να διερευνήσει το ουτοπικό πλεόνασμα και τις αρθρώσεις ενός έκπτωτου ιδεολογήματος.
Στην έκθεση παρουσιάζονται τρείς εγκαταστάσεις, ένα βίντεο και δύο έργα σε χαρτί. Τα έργα προτείνονται ως αυτόνομα διαλογικά επεισόδια που επιδιώκουν την αντιληπτική εμπλοκή του θεατή-παρατηρητή για να συστήσουν μια απρόβλεπτη, μη προκαθορισμένη, συνολική αφήγηση.
Στον αντίποδα μιας, προσχηματικά, πλουραλιστικής, νεοφιλελεύθερης κοινωνικής πραγματικότητας αναπτύσσεται μια συζήτηση βασισμένη στην ανακολουθία που διαπιστώνεται ανάμεσα στα ιστορικά άλματα προς τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και την αδυναμία εδραίωσης ενός αξιακού συστήματος σταθερών που προβλέπει πολιτική δημοκρατία, ατομικά δικαιώματα, κοινωνικό κράτος, ρυθμιζόμενη οικονομία της αγοράς. Η ίδια, ιδιότυπη, μορφή ματαίωσης εμφανίζεται στο επίπεδο της σκέψης και της επιστήμης αλλά και στο πεδίο του οπτικού πολιτισμού ως μετά-νεωτερική αποτίμηση μιας υπόσχεσης που δεν κατάφερε να πραγματοποιηθεί. Το μοντέλο της «συμπληρωματικότητας», της διακειμενικότητας , της πολυπλοκότητας μεταξύ ιδιωμάτων, λόγων (discourse) και πρακτικών φαίνεται αμήχανο μπροστά στον εκφυλισμό των φαινομένων που συνδέονται με την ανάπτυξη, ως πύκνωση ενός αφηγήματος προσωπικής και συλλογικής αυτοτέλειας στοχευμένο στο μέλλον.
Ο τίτλος της έκθεσης, «το πλήθος των πραγμάτων δεν πρέπει να εκτείνεται πέρα από το αναγκαίο»*, είναι μια ελεύθερη απόδοση της επιστημονικής αρχής του 14ου αιώνα που θεμελιώθηκε από το φιλόσοφο της Λογικής Γουλιέλμο του Όκαμ, προκειμένου να προσεγγίσει την έννοια της απλότητας, της φειδούς και της οικονομίας. Το συγκεκριμένο νοηματικό άνυσμα επικαιροποιείται ως μηχανισμός επαναπραγμάτευσης αλλά κυρίως ως συσχετιστικό μέσο που φιλοδοξεί, μέσω συνεχών τροποποιήσεων και μεταστροφών, να υπαινιχθεί και όχι να καταδείξει.
*Pluralitas non est ponenda sine necessitate
Haitian Revolution
2015, installation, 225x200x71cm, electrostatic loudspeakers, metal, acrylic, sound.
Haitian Revolution (1791-1804) was the most successful African slave rebellion ever to have occurred in the history of both Europe and the Americas. It culminated in the elimination of slavery and any racial discrimination there and the founding of the Republic of Haiti which guaranteed equal rights among citizens.
Although an independent government was created in Haiti, the country's society continued to be deeply affected by the patterns established under French colonial rule. In a side-historical documentation is logged as a fact that on the battlefield, the French, former colonists, and the Haitians were under the national anthem La Marseillaise.
The installation Haitian Revolution attempts to show the degree of ultra identification towards taxonomic features, such as language, the national anthem, tradition and religion, which were mobilized by the colonial state as a political formation practice of national identity.
Haitian Revolution
2015, εγκατάσταση, 225x200x71cm, ηλεκτροστατικά ηχεία, μέταλλο, ακρυλικό, ήχος.
Η Αϊτινή επανάσταση (1791-1804) ήταν η επιτυχέστερη εξέγερση αφρικανών σκλάβων στο δυτικό ημισφαίριο. Καθιέρωσε την Αϊτή ως μια ελεύθερη δημοκρατία με θεσμοθετημένη κατάργηση κάθε φυλετικής διάκρισης και ισότητα δικαιωμάτων μεταξύ των πολιτών. Στο πλαίσιο μιας παράπλευρης ιστορικής τεκμηρίωσης καταγράφεται ως συμβάν, ότι στο πεδίο της μάχης, τόσο οι Γάλλοι, πρώην, άποικοι, όσο και οι Αϊτινοί τελούσαν υπό τον εθνικό ύμνο της Μασσαλιώτιδας.
Η εγκατάσταση Haitian Revolution επιχειρεί να θίξει το βαθμό υπερταύτισης απέναντι στα ταξινομικά χαρακτηριστικά, όπως η γλώσσα, ο εθνικός ύμνος, η παράδοση και η θρησκεία, που επιστρατεύτηκαν από το αποικιακό κράτος ως πολιτική πρακτική συγκρότησης της εθνικής ταυτότητας.
Στην έκθεση παρουσιάζονται τρείς εγκαταστάσεις, ένα βίντεο και δύο έργα σε χαρτί. Τα έργα προτείνονται ως αυτόνομα διαλογικά επεισόδια που επιδιώκουν την αντιληπτική εμπλοκή του θεατή-παρατηρητή για να συστήσουν μια απρόβλεπτη, μη προκαθορισμένη, συνολική αφήγηση.
Στον αντίποδα μιας, προσχηματικά, πλουραλιστικής, νεοφιλελεύθερης κοινωνικής πραγματικότητας αναπτύσσεται μια συζήτηση βασισμένη στην ανακολουθία που διαπιστώνεται ανάμεσα στα ιστορικά άλματα προς τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό και την αδυναμία εδραίωσης ενός αξιακού συστήματος σταθερών που προβλέπει πολιτική δημοκρατία, ατομικά δικαιώματα, κοινωνικό κράτος, ρυθμιζόμενη οικονομία της αγοράς. Η ίδια, ιδιότυπη, μορφή ματαίωσης εμφανίζεται στο επίπεδο της σκέψης και της επιστήμης αλλά και στο πεδίο του οπτικού πολιτισμού ως μετά-νεωτερική αποτίμηση μιας υπόσχεσης που δεν κατάφερε να πραγματοποιηθεί. Το μοντέλο της «συμπληρωματικότητας», της διακειμενικότητας , της πολυπλοκότητας μεταξύ ιδιωμάτων, λόγων (discourse) και πρακτικών φαίνεται αμήχανο μπροστά στον εκφυλισμό των φαινομένων που συνδέονται με την ανάπτυξη, ως πύκνωση ενός αφηγήματος προσωπικής και συλλογικής αυτοτέλειας στοχευμένο στο μέλλον.
Ο τίτλος της έκθεσης, «το πλήθος των πραγμάτων δεν πρέπει να εκτείνεται πέρα από το αναγκαίο»*, είναι μια ελεύθερη απόδοση της επιστημονικής αρχής του 14ου αιώνα που θεμελιώθηκε από το φιλόσοφο της Λογικής Γουλιέλμο του Όκαμ, προκειμένου να προσεγγίσει την έννοια της απλότητας, της φειδούς και της οικονομίας. Το συγκεκριμένο νοηματικό άνυσμα επικαιροποιείται ως μηχανισμός επαναπραγμάτευσης αλλά κυρίως ως συσχετιστικό μέσο που φιλοδοξεί, μέσω συνεχών τροποποιήσεων και μεταστροφών, να υπαινιχθεί και όχι να καταδείξει.
*Pluralitas non est ponenda sine necessitate
Haitian Revolution
2015, installation, 225x200x71cm, electrostatic loudspeakers, metal, acrylic, sound.
Haitian Revolution (1791-1804) was the most successful African slave rebellion ever to have occurred in the history of both Europe and the Americas. It culminated in the elimination of slavery and any racial discrimination there and the founding of the Republic of Haiti which guaranteed equal rights among citizens.
Although an independent government was created in Haiti, the country's society continued to be deeply affected by the patterns established under French colonial rule. In a side-historical documentation is logged as a fact that on the battlefield, the French, former colonists, and the Haitians were under the national anthem La Marseillaise.
The installation Haitian Revolution attempts to show the degree of ultra identification towards taxonomic features, such as language, the national anthem, tradition and religion, which were mobilized by the colonial state as a political formation practice of national identity.
Haitian Revolution
2015, εγκατάσταση, 225x200x71cm, ηλεκτροστατικά ηχεία, μέταλλο, ακρυλικό, ήχος.
Η Αϊτινή επανάσταση (1791-1804) ήταν η επιτυχέστερη εξέγερση αφρικανών σκλάβων στο δυτικό ημισφαίριο. Καθιέρωσε την Αϊτή ως μια ελεύθερη δημοκρατία με θεσμοθετημένη κατάργηση κάθε φυλετικής διάκρισης και ισότητα δικαιωμάτων μεταξύ των πολιτών. Στο πλαίσιο μιας παράπλευρης ιστορικής τεκμηρίωσης καταγράφεται ως συμβάν, ότι στο πεδίο της μάχης, τόσο οι Γάλλοι, πρώην, άποικοι, όσο και οι Αϊτινοί τελούσαν υπό τον εθνικό ύμνο της Μασσαλιώτιδας.
Η εγκατάσταση Haitian Revolution επιχειρεί να θίξει το βαθμό υπερταύτισης απέναντι στα ταξινομικά χαρακτηριστικά, όπως η γλώσσα, ο εθνικός ύμνος, η παράδοση και η θρησκεία, που επιστρατεύτηκαν από το αποικιακό κράτος ως πολιτική πρακτική συγκρότησης της εθνικής ταυτότητας.
Superstare
2015, 60x58cm, ink and pencil on paper.
Superstare means to stand over or upon, to survive, to continue to live.
Superstare
2015, 60x58cm, μελάνι και μολύβι σε χαρτί.
Superstare σημαίνει υπερίσταμαι, στέκομαι πάνω από κάποιον ή κάτι για προστασία, υπερασπίζομαι, μάχομαι.
Morphing Structure
2012-2015, installation, variable dimensions, wood.
Morphing Structure is a reconstruction, relative to the pursuits of the artistic group called Crystal Chain (or Glass Chain), occupied in the last century with the expectation of modernity. The group was based on the semiology of the materials and thus identified glass and crystal with what was new or novel. The desire for conquering an ever improving sociopolitical model, through an architectural perspective, led to the production of a series of utopian drawings, prints, constructions.
The installation is a result of my study upon this set of archives. In this context, wood was chosen for a structure which was initially designed to be made (ideally) out of glass. A posteriori, one notes the semantic change of glass from a material of transparency, freedom and clarity to a factor of supervision, control and discipline. The choice of wood is a statement on the use of the familiar as opposing to the promise of the ‘exotic’ which was not verified.
Morphing Structure
2012-2015, εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές, ξύλο.
Το έργο Morphing Structure είναι μια ανακατασκευή, βασισμένη στις αναζητήσεις της καλλιτεχνικής ομάδας Crystal Chain (ή Glass Chain), που δραστηριοποιήθηκε τον προηγούμενο αιώνα με αφετηρία το προσδοκώμενο της νεωτερικότητας. Η ομάδα στηρίχτηκε στη σημειολογία των υλικών, ταυτίζοντας το γυαλί, το κρύσταλλο με το καινούργιο ή το καινοφανές. Η επιθυμία για την κατάκτηση ενός αέναα βελτιωμένου κοινωνικοπολιτικού μοντέλου, μέσω της αρχιτεκτονικής οπτικής, οδήγησε στην παραγωγή μιας σειράς ουτοπικών σχεδιασμάτων, χαρακτικών, κατασκευών.
Η συγκεκριμένη εγκατάσταση προέκυψε από τη μελέτη αυτού του υλικού. Διατηρώντας τα φορμαλιστικά χαρακτηριστικά μιας δομής που, φαντασιωτικά, σχεδιάστηκε για να αποδοθεί σε γυαλί, κρίθηκε σκόπιμο στην παρούσα διαχείριση το υλικό κατασκευής να είναι το ξύλο. Σε μια ύστερη ανάγνωση μπορεί κανείς να διαπιστώσει την αντιληπτική μεταγραφή του γυαλιού από υλικό διαφάνειας, ελευθερίας, επικοινωνίας σε μέσο επιτήρησης, ελέγχου και πειθαρχίας. Η επιλογή του ξύλου προτείνεται ως επανάχρηση του οικείου απέναντι στις επιταγές του «εξωτικού», που καταστατικά δεν επαληθεύονται.
Atonality study
2015, installation, variable dimensions, iron, acrylic, wood, plastic, sound.
In Phenomenology, the concept of inertia refers either to something that is in perfect balance or something that is dead. The installation Atonality study suggests the functionality of an apparatus at an unspecified time. (Pseudo) document of this process is the sound that emerged from the scan / piercing on a horizontal surface. This form of punctuation or code translated into notes and interpreted on piano, producing this atonal, accidental result.
Atonality study / προς μια ανώφελη Μηχανική
2015, εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές, σίδερο, ακρυλικό, ξύλο, πλαστικό, ήχος.
Στη Φαινομενολογία η έννοια της αδράνειας αποδίδεται σε κάτι που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία ή σε κάτι που είναι νεκρό. Το έργο, Atonality study / προς μια ανώφελη Μηχανική, εισηγείται τη λειτουργική δυνατότητα ενός apparatus σε απροσδιόριστο χρόνο. (Ψευδό) τεκμήριο αυτής της διαδικασίας είναι ο ήχος που προέκυψε από την σάρωση/διακόρευσή του, στο σώμα μιας οριζόντιας επιφάνειας. Αυτή η μορφή στίξης ή κώδικα μεταφράστηκε σε νότες και ερμηνεύτηκε σε πιάνο, παράγοντας αυτό το ατονικό, ατυχηματικό αποτέλεσμα.
Alternate Scene
2015, video, 01΄:33".
Alternate Scene is the optical result of a dual initiative. A one-shot video that records a form of intervention in the public space, held by me in March 2015 and at the same time the performative appearance of a passerby, who refuses any diversion of regularity as it is part of a daily route.
Alternate Scene
2015, video, 01':33''.
Το Alternate Scene είναι το οπτικό αποτέλεσμα μιας διπλής πρωτοβουλίας. Ένα μονοπλάνο καταγράφει μια μορφή επέμβασης στο δημόσιο χώρο, που πραγματοποιήθηκε εκ μέρους μου το Μάρτιο του 2015 και ταυτόχρονα την επιτελεστική εμφάνιση ενός περαστικού υποκειμένου, που αρνείται δηλωτικά οποιαδήποτε εκτροπή της κανονικότητας, όπως αυτή εγγράφεται στο πλαίσιο μιας καθημερινής διαδρομής.
